Μετά την εισβολή, χύθηκαν κροκοδείλια δάκρυα για το διεθνές δίκαιο, ειδικά από τον αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στο χθεσινοβραδινό υποκριτικό ως προς αυτή την πτυχή διάγγελμά του. Δίκαιο είναι ο νόμος του ισχυρού στη διεθνή σκακιέρα.(Του Θανάση Καραμπάτσου από το newsletter της εφημερίδας documento).
Η Ουκρανία καταπάτησε τις συμφωνίες του Μινσκ το 2014 για την αυτονομία των ρωσόφωνων περιοχών. Η Ρωσία αποφάσισε την εισβολή σε έδαφος άλλης κρατικής οντότητας, αμφισβητώντας de facto την εδαφική της ακεραιότητα και κυριαρχία.
Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Ντόνιετσκ και Λουγκάνσκ είναι για τα μάτια του ρωσικού κόσμου, όπως της Οσετίας, της Αμπχαζίας, του Αρτσάχ και της Υπερδνειστερίας.
Ουπς! Είναι αντίστοιχη περίπτωση με το τουρκοκρατούμενο βόρειο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άρα πρέπει να αντιδράσουμε στη ρωσική εισβολή. Όμως γιατί ετοιμαζόμαστε να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο, το οποίο προέκυψε από όμοια απόσχιση το 1999; Αντίστοιχα ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας πώς επήλθε και πώς αποσχίστηκαν Κροατία, Σλοβενία (ειρηνικά), Βοσνία, Βόρεια Μακεδονία; Γερμανική πολιτική ήταν με νατοϊκούς βομβαρδισμούς. Να μιλήσουμε για την τουρκική εισβολή στο συριακό έδαφος φτιάχνοντας ένα χώρο ασφαλείας πέρα από τα σύνορά της; Ποιος έχει αντιδράσει;
Ισορροπίες σε τεντωμένο σχοινί οι διπλωματικές σχέσεις. Ποιος είναι ο φίλος μας και ποιος ο εχθρός;
