Κεραμέως παραιτήσου!
Ένα παιδί νεκρό. Το 2022. Σε σχολείο. Δεν το χωρά το μυαλό…
ΝΕΚΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ στο σχολείο του!
Εκεί που όλα τα παιδιά πρέπει να νιώθουν και να είναι ασφαλή!
Από «ατύχημα» που κάποια στιγμή θα συνέβαινε με ευθύνη των αρχών.
Κι ενώ ο πόνος θα τρώει τα σωθικά των γονιών του, οι υπεύθυνοι θα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα …αναθεματίζοντας την κακιά την ώρα κι όχι την εγκληματική αντιεκπαιδευτική πολιτική τους που διαλύει το Δημόσιο Σχολείο…που κατάντησε όχι να μορφώνει, αλλά να σκοτώνει παιδιά…
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!
Ως πότε θα το ανεχόμαστε;;; Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;;;
ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ
Σχολικές Υποδομές χωρίς έλεγχο- χωρίς στήριξη!
Μετά τις καταρρεύσεις ήρθε και ο θάνατος.
ΟΙ ΑΦΕΛΕΙΣ ΘΑ ΨΑΞΟΥΝ ΓΙΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΥΣ ΑΤΟΜΙΚΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ ή θα επικαλεστούν την κακιά στιγμή…
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ!
Τα λεβητοστάσια των περισσότερων δημοτικών σχολείων βρίσκονται σε χώρους που δεν πληρούν τους όρους ασφαλείας για τη ζωή μαθητών και εκπαιδευτικών. Τεράστιες οι ευθύνες της πολιτείας, των δημοτικών και περιφερειακών αρχών, που επιτρέπουν τη λειτουργία καυστήρων σε τέτοιους χώρους. Από την άλλη σε πολλά σχολεία οι καυστήρες υπολειτουργούν λόγω της παλαιότητάς τους και η συντήρησή τους είναι ελλιπής! ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΚΑΥΣΤΗΡΕΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ για τα οποία δεν ιδρώνει το αυτί των αρμόδιων. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα πρέπει να υπάρξουν θύματα για να ληφθούν μέτρα και οι ηθικοί αυτουργοί είναι στο απυρόβλητο.
Με στοιχεία της ΚτΥπ, το 50% των σχολικών κτιρίων είναι ηλικίας μεταξύ 30 έως 50 ετών και μόνο στο 5% από αυτά έχουν γίνει σημαντικές εργασίες συντήρησης. Πολλά σχολικά κτίρια δεν έχουν ελεγχθεί από πλευράς στατικής επάρκειας, δεν πληρούν τις απαραίτητες απαιτήσεις πυροπροστασίας, ενώ στο 65% υπάρχουν σημαντικές φθορές και κακοτεχνίες.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, η εικόνα των σχολικών κτιρίων είναι πραγματικά τριτοκοσμική (υγρασία, διαρροές, ρωγματώσεις, κατεστραμμένα κουφώματα, φθαρμένα καλώδια και φωτιστικά κ.ά.).
Η ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης επιβάλλεται να ξεκινά από την ενίσχυση του εκπαιδευτικού προσωπικού και από την ΑΜΕΣΗ συντήρηση των σχολικών μονάδων με τη σταδιακή αντικατάστασή τους από νέες, σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Η τοπική αυτοδιοίκηση και η κεντρική κυβέρνηση, δυστυχώς, αντιμετωπίζουν την κατάσταση των σχολείων ως γραφειοκρατικές διαδικασίες μετακυλύοντας τις ευθύνες από τη μια στην άλλη πλευρά για τις κτηριακές υποδομές.
Κάθε φορά, λοιπόν, που θα ακούγεται με τον γνωστό αυταρχισμό και κομπασμό ότι η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων είναι το μέγα ζήτημα, ας σκέφτονται ότι ένα παιδί χάθηκε από την ανεπάρκειά τους.
